W lipcu ukazał się kolejny artykuł, uzupełniający wiedzę na temat skoku pokwitaniowego (PHV) i poprawności jego interpretacji oraz konieczności świadomego stosowania metod.
Malina, R., Králík, M., Kozieł, S. M., Cumming, S., Konarski, J., Sousa-e-Silva, P., … & Coelho-e-Silva, M. (2023). Ages at peak height velocity in male soccer players 11–16 years: relationships with skeletal age and comparisons among longitudinal studies. Biology of Sport, 41(1), 135-144.
Postawiliśmy trzy cele:
1) porównanie dwóch metod szacowania parametrów skoku pokwitaniowego (PHV) u nastolatków w podłużnej próbie piłkarzy płci męskiej w wieku 11–16 lat; 2) ocenę klasyfikacji dojrzałości w oparciu o wiek w momencie PHV, będący wskaźnikiem momentu dojrzałości, oraz wiek szkieletowy (SA), będący wskaźnikiem stanu dojrzałości w momencie obserwacji; 3) porównanie szacowanego wieku PHV podanego dla badań wieloletnich badań ciągłych piłkarzy z Europy i Japonii.
Fragment dyskusji:
Dane epidemiologiczne wskazują na zwiększoną podatność na urazy w okresie skoku pokwitaniowego, szczególnie w okresach związanych z szybkim wzrastaniem, przejawiające się np. chorobą Osgooda-Schlattera i Severa [Price i wsp. 2004; Belikan i wsp. 2022] oraz przeciążeniem [DiFiori i wsp. 2014]. Używanie odpowiednio dobranych do etapu rozwoju protokołów treningowych (kładących nacisk na siłę tułowia [stabilizację centralną], równowagę, koordynację [ogólną], umiejętność technicznego poruszania się oraz ograniczenie gwałtownego przyspieszania i zwalniania) oraz świadome kierowanie obciążeniami treningowymi mogą służyć zmniejszeniu ryzyka kontuzji w okresie szybkiego wzrastania [Cumming 2018]. Niektórzy sportowcy mogą również doświadczyć przejściowych zakłóceń lub obniżania możliwości sprawnościowych i umiejętności w okresie gwałtownego wzrastania, co jest powszechnie określane jako niezręczność młodzieńcza [Malina i wsp. 2004]. Ostatnie dowody, które mogą mieć potencjalne znaczenie, sugerują, że oceny trenerów dotyczące występów meczowych [w Wielkiej Brytanii] młodych zawodników piłki nożnej mają tendencję do zmniejszania się w okresie skoku pokwitaniowego, ale powracają do poziomu sprzed skoku wysokości ciała po jego ustaniu [Hill i wsp. 2020]. Oceniając młodych sportowców, istotne jest, aby trenerzy i inne zaangażowane osoby były świadome indywidualności wzrastania i dojrzewania w okresie rozwoju, a zwłaszcza zmienności czasu i tempa skoku. Uwzględnianie różnic indywidualnych może obejmować na przykład odkładanie decyzji (selekcyjnych) do czasu zakończenia skoku pokwitaniowego, sprawdzanie wskaźników kondycji i wytrenowania zawodników przed początkiem i w trakcie tego skoku i/lub umożliwienie zawodnikowi uczestnictwa w zajęciach niezależnie od grupy wiekowej podczas dostosowywania się do zmian związanych ze wzrastaniem w okresie skoku pokwitaniowego. [Hill i wsp. 2022]
Wnioski:
Wiek w PHV (w momencie skoku pokwitaniowego) określony na podstawie systematycznych pomiarów ciągłych osobnika w młodości nie należy mylić z szacunkami opartymi na przewidywaniach (Maturity Offset, MO), czyli zakładanego czasu przed PHV i przewidywanym wiekiem w momencie PHV oszacowanym jako CA (wiek chronologiczny) minus przewidywane przesunięcie dojrzałości (MO). Choć te praktyki są coraz częściej stosowane w badaniach młodych sportowców, obejmujących przedział od okresu przed dojrzewaniem do jego szczytu, przewidywane szacunki rosną wraz z wiekiem i wysokością ciała w przewidywaniu i znacząco różnią się od wieku PHV obserwowanego w badaniach ciągłych.
W uzupełnieniu warto pamiętać, że szacowany wiek skoku pokwitaniowego na podstawie wzorów predykcyjnych (np. Mirwald’a), pomimo znaczących różnic do badań ciągłych, wykazuje większą precyzję wśród dzieci i młodzieży o normalnym tempie wzrastania. U wcześnie i późno dojrzewających zmienność jest jeszcze większa oraz trudna do jednoznacznego określenia [Kozieł, Malina 2018].
Biorąc to pod uwagę, zanim rozpocznie się interpretację szacowanych wyników, należy stwierdzić jakim indywidualnym tempem rozwoju biologicznego (wcześnie, na czas późno) charakteryzuje się badany zawodnik / zawodniczka np. stosując procent szacowanego wzrostu dorosłego (% PAH) lub wiek kostny, aby uniknąć błędów interpretacyjnych, które mogą mieć poważne konsekwencje na przyszłość młodego adepta sportu lub po prostu ucznia w warunkach wychowania fizycznego w szkole.
Sam wskaźnik PHV lub MO niewiele znaczą, bez właściwego kontekstu i wiedzy szczegółowej!
Powyższe potwierdza, że przyjęta przez nas metodyka, wypracowana w międzynarodowym Zespole Badawczym, jest zasadna i powinna być coraz szerzej wdrażana. I w tym miejscu dziękujemy odważnym Trenerom wprowadzającym uznane nowości łamiące stare i niesprawdzające się „standardy”. Tak trzymać!
Chętnych do poszerzania wiedzy oraz współpracy zapraszamy do kontaktu oraz zapoznania się z pełnym tekstem.